ในความตอนหนึ่ง ของวันนี้

ในความตอนหนึ่งของความรู้สึกตัวเอง เหมือน อากาศวันนี้ ครึ้ม ๆ ฝนตกปรอยๆ ชวนให้ไม่ขยันเอาเสียเลย นั่งเล่นบนเตียง กับไอ่เจ้าโน๊ตบู๊คอยู่เลย เดียวกะว่าจะไปอาบน้ำนอนแช่อ่างน้ำอุ่นเสียหน่อย เพิ่มความกระฉับกระเฉ่งให้ตนเองว่างั้นเถอะ..ช่วงนี้ของชีวิตก็เหมือนholiday แต่มันยาวไปนะ คิดว่าใกล้หมดแล้วแระ ช่วงนี้ ตอนนี้ก็เลยปล่อยเวลาให้มันหมุนตามจังหวะของชีวิตของโลกที่หมุนไป อย่าคิดอะไรมากมาย ทำวันนี้ของวันนี้ของตนเองให้ดีที่สุด พยายามที่จะทำชีวิตให้สุข ให้มีค่าในแต่ล่ะวัน อยากนอนเต็มอิ่ม ตื่นเช้ามาสดชื่น ไม่ต้องหนักหัวสมอง วันนี้ยังทำไม่ได้ คิดว่าพรุ่งนี้คงทำได้ ตื่นมาพร้อมกับความสดชื่นของวันใหม่ ใช่นะ คนเราต้องอยู่ด้วยได้ตนเองจริง ๆ ยามที่เราเหงา โดดเดี่ยว ตนเองเท่านั้นที่จะช่วยตนได้ แต่มันทรมานนะ กว่าจะผ่านจุดนี้ไปได้ ความเหงาในใจนะ แต่ก็ช่างมันเถอะ (หลายช่างแล้วนะเนี่ย) เราโตแล้ว มีชีวิตรอดมาได้เกือบจะสี่สิบปีแล้ว(ความจริงก็ถึงแล้วนะ) แต่ยังไม่อยากนับเลขสี่ ดูเหมือนจะแก่ไปแฮ่ะๆๆๆ อ๋อ.พูดถึงมาถึงวันนี้ ก็เร็วเหมือนกันเนาะ ยังบ่ได้ทำอะไรที่ตัวเองอยากได้เลย ถ้ามีจังหวะ มีโอกาส ก็คงทำ แน่นอน ไม่อยากเสียใจเมื่อเราอายุห้าสิบ แล้วคิดเสียดาย..เออ..ว่าแต่จะทำอะไรเนี่ย....พอแระ ไปอาบน้ำดีกว่า....................