บางคนเกิดมาก็สมหวัง บางคนก็ไม่สมหวังในสิ่งที่หวังก็ว่ากันไปตามแต่บุญวาสนาล่ะ ที่เกิ่นเรื่องนี้ขึ้นมา ก็ไม่มีอะไรหรอก นั่งเล่นๆ ก็คิดอะไรตามประสาคนวาสนาน้อย (แต่ต้องการอยากมีวาสนาที่ดีๆ กะชาวบ้านเค้านะ) บางครั้งก็นึกให้กำลังใจตนเองว่า"ช่างมัน มันได้แค่นี้ก็เอาแค่นี้ ก็พอใจแค่นี้" ซึ่งความจริงมันไม่พอเลย กิเลสยังมีมากมาย ยังอยากมีวาสนาที่ดีกว่านี้ (คนเราก็โลภ ไม่รู้จักพอ) พอคิดมาก ต้องการมาก ก็เป็นทุกข์ใจ ความต้องการของชีวิตจริงก็ไม่น่าจะยุ่งอยากอะไร ถ้าคนเราเพียงพอกับสิ่งที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ (พูดเหมือนดูดีแต่ยังทำบ่ได้นะ แต่ก็พยายายามอยู่) หวังไว้วันใดวันหนึ่ง กิเลสที่ต้องการ อยากได้อยากมีเหมือนชาวบ้านเค้า ความคิดนี้ก็คงหมดไป (พูดไปก็วกวนไปมาล่ะ) เอาเป็นว่า บุญวาสนามีแค่นี้ก็เอาแค่นี้ละกัน อย่าคิดมากมาย คิดมากก็ปวดเฮด..ทำวันนี้ให้สุขดีกว่า เฮ้อ..จบแล้วงงๆ เช่นกันปล. คำในวงเล็บเยอะจัง ก็เขียนให้งงๆ กับชีวิตงั้นแระ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น