ความรู้สึกท่ามกลางสายฝน

เออ..เนาะวันนี้ฝนตกตลอดทั้งวันเลย อารมณ์คนก็แปรปวนไปด้วย เซ็งกะชีวิตมากเลยวันนี้ ก็ได้เดินทางไปเรื่อยเปื่อยไปตามประสาคนขี้เหงา คิด ๆ ไปก็สงสารตนเองอยู่เหมือนกัน มาอยู่ทำไมว่ะที่นี่ อยู่เพื่ออะไร มีจุดมุ่งหมายอะไร(อันนี้รู้อยู่แก่ใจ ความลับ ไม่อยากเปิดเผย ว่าเราอยู่เพื่ออะไร) โอเคจะพูดว่า วันนี้อารมณ์เหงา ๆ ก็เลยเดินไปนั่งกินบรรยากาศในหมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้แระ แต่เป็นป้ายรถบัส (ป้ายรถเมล์เมืองไทยแระ) ไปหลบฝนด้วย ฝนตก เสียงฝนกระทบหลังคาป้ายรถ ก็พาลนึกถึง หลังคาสังกะสี สมัยเรายังเด็กๆ นอนรวมกับพี่น้องหลายคน ดูๆ แล้วก็อบอุ่นใจดี นอนฟังสายฝนกระทบหลังคา ใช่ ตอนนั้นนะ เสียงมันดัง แต่มันก็ทำให้เราหลับได้ เพราะเราอยู่กับครอบครัว พี่น้องพ่อแม่ (เออ..แล้วตอนนี้ทำไมมาอยู่ที่นี่ละ เออ.เนาะมาทำไมคำตอบก็อยู่ในใจเราเอง ความลับ) แต่ก็ช่างมันเถอะ..น้ำตาก็ไหลออกมา แข่งกับสายฝนที่โปรยปรายลงมา ชีวิตก็ช่าง........................มันเถอะ ..................เราเลือกเอง..................ก็ต้องยอมรับสภาพที่เป็น.........จบ